backtracking - czyli konieczność ponownego odwiedzania eksplorowanych wcześniej lokacji. Przykładowo: aby znaleźć jakiś przedmiot, który jest nam potrzebny w dalszym etapie gry, musimy wrócić do miejsc, które już "zaliczyliśmy". Backtracking jest piętnowany przez krytyków i graczy, jako sztuczne wydłużanie czasu rozgrywki. Z drugiej strony fachowcy przypominają, że w tytułach znacznie starszych, często stawianych za wzór obecnym produkcjom, backtracking był bardzo częsty i wtedy nikomu to nie przeszkadzało. ban - z angielskiego "zakaz", lub skrót od polskiego słowa "banicja". W terminologii informatycznej - nie tylko branży gier wideo - "banuje się" czy "zakłada ban-a" użytkownikom, którzy źle się zachowują: nie przestrzegają zasad, regulaminu bądź etykiety. Takiej osobie blokuje się - banuje się - dostęp do gry, czy przykładowo do forum internetowego. W grach spotykane w zabawie w sieci, kiedy dany użytkownik oszukuje innych lub nie stosuje się do ustalonego trybu rozgrywki. Bana więc można dostać, gdy przykładowo w strzelance używamy snajperki, a zostało to zabronione przez administratora serwera. bug - z angielska "robak, pluskwa". W żargonie informatyków (nie tylko graczy), to błąd oprogramowania. W grach pojawiają się różne bugi, kilka przykładów: począwszy od przechodzenia naszej postaci przez ściany, dziwne zjawiska fizyczne nie planowane przez twórców, jak chociażby latające samochody w jednej z odsłon GTA, na wieszaniu się gry i niespodziewanemu wychodzeniu do systemu operacyjnego skończywszy. Bugi w grach sieciowych bywają wykorzystywane do osiągnięcia nieuczciwie przewagi nad innymi, co oczywiście jest zabronione i piętnowane.

easter egg - niespodzianka ukryta przez twórców w grze. Nazwa nawiązuje do anglosaskiej tradycji szukania wielkanocnego jajka z upominkiem. Znalezienie jego w grze często wiąże się z wykonaniem dodatkowych czynności. Easter egg to może być na przykład dodatkowa komnata czy tak zwana "znajdźka", ale też możliwość odblokowania w grze wojennej czołgów malowanych w kwiaty (tak jest w Battlefield 1942) lub na przykład słynny "krowi poziom" w Diablo II. Easter egg może być również nawiązaniem do innych gier, książek, filmów, seriali i tak dalej. Przykładowo w L.A.Noire, wydanym przez Rockstar, nasz bohater może znaleźć kapelusz, który nosiła postać z innego tytułu Rockstar czyli Red Dead Redemption. "Jajka Wielkanocne" są również popularne w branży filmowej.

godmode ("tryb boga") - gdy w czasie gry staniemy się nieśmiertelni lub nietykalni, nie działają na nas ataki przeciwników. Zazwyczaj w taki tryb można wejść tylko dzięki wykorzystaniu błędów kodu, na przykład wpisując tak zwanego "cheata". Oczywiście w tytułach sieciowych, dzięki godmode, gracze uzyskują nieuczciwą przewagę nad resztą, więc takie zachowania są piętnowane i banowane. grind / grind'owanie - czynność popularna w grach typu RPG, w których gracz dostaje punkty doświadczenia potrzebne do rozwoju postaci, za pokonywanie kolejnych wrogów. Im jest ich więcej, tym mocniejszy prowadzony bohater. Gracz musi więc grindować czyli spędzić sporo czasu tylko na wdawaniu się w kolejne walki, aby podnosić poziom swojej postaci - a w efekcie, mieć możliwość pokonywania kolejnych super-przeciwników, tak zwanych bosów, co jest potrzebne, aby ukończyć grę. Popularne zwłaszcza w japońskiej odmianie RPG, bo produkcje zachodnie raczej preferują prowadzenie gracza w taki sposób, aby w momencie kluczowych, trudnych pojedynków, postać uczestnika zabawy była już na poziomie pozwalającym na podjęcie wyrównanej walki. Tymczasem japońscy twórcy tytułów RPG zostawiają martwienie się o rozwój swojego bohatera graczowi.

kampowanie - wywodzi się od angielskiego "camp" czyli obozować. Gracz kampuje, czyli w grach multiplayerowych ukrywa się w miejscach niewidocznych dla innych, często w pobliżu tak zwanych spawnpoints, gdzie odradzają się wyeliminowani chwilę wcześniej uczestnicy zabawy. Oczywiście taki kamper w sieciowej strzelance od razu się z takim delikwentem rozprawia. Z tego powodu kampowanie w takich grach nie jest mile widziane - chyba, że jest to tryb capture the flag i dzielimy drużynę na część, która atakuje i część która broni. Defensorzy kryją się w pobliżu bazy i czekają na przeciwnika. Kampować można też w multiplayerowych grach RPG - gdy drużyna w kółko zabija odradzającego się wciąż od nowa bohatera niezależnego (tak zwany NPC), dzięki czemu przez cały czas zbiera pozostawiony przez niego, często unikalny, ekwipunek. W tym przypadku kampowanie nie jest traktowane przez innych negatywnie.

MOBA - czyli Multiplayer Online Battle Arena. Jej przedstawicielem jest najpopularniejsze w tej chwili League of Legends. Grający w sieci przeciwko sobie w drużynach zawodnicy mają do dyspozycji bazę, która produkuje żołnierzy zwanych minionami, creepami, albo mobami. Są sterowani przez komputer, mają za zadanie zniszczyć bazę wroga. Dostać się do niej można specjalnymi liniami - z angielska line. Tych ścieżek bronią wieże, które trzeba pokonać, aby nasze siły mogły zaatakować centralę wroga. Zadaniem gracza jest pokierować swoim bohaterem tak, aby ułatwić naszym siłom zniszczenie bazy drużyny przeciwnej. Do dyspozycji jest też cały system wzorowany na grach RPG, czyli prowadzone przez nas postacie dostają punkty doświadczenia, dzięki którym można ulepszać ich cechy, można kupować lepsze przedmioty, zbroje, czary, mikstury i tak dalej. Popularność MOBA zawdzięcza pewniej modyfikacji do klasycznej gry Warcraft 3, moda Defence of the Ancients oraz mapy DotA Allstars.

NPC (skrót od Non Player Character) - w grach komputerowych postać, którą nie steruje gracz, ale jest ona z jakiegoś względu istotna w rozgrywce. NPC to może być przykładowo kupiec w grze RPG, który zleci nam zadanie do wykonania, może to też być "czarny charakter", przeciwko któremu występujemy. NPC często spotyka się właśnie w tytułach RPG, które są nastawione na eksplorację terenu i interakcję ze środowiskiem gry. Podczas którego to możemy właśnie spotkać takie postacie, a one mogą wpłynąć na to, co dalej wydarzy się na ekranie. Z tego względu, kreacja NPC przez twórców jest jednym z ważniejszych zadań w procesie produkcji. Wyrazisty, ciekawy NPC ułatwia graczowi wczucie się w historię. W wielu recenzjach dziennikarze zwracają uwagę właśnie na ten element gameplaya.

PEGI - Pan European Game Information czyli Ogólnoeuropejski System Klasyfikacji Gier założony przez Interactive Software Federation of Europe. Producent nie ma obowiązku wysyłania tam swojej gry do oceny, ale jest to sugerowane, PEGI obowiązuje między innymi w Polsce. Dzięki temu na pudełku z grą możemy znaleźć oznaczenie, dla osób w jakim wieku adresowany jest dany tytuł oraz dodatkowe informacje o, na przykład, przemocy zawartej w grze bądź też dyskryminację, zażywanie narkotyków, erotykę, wulgarne słownictwo i tak dalej. W tej chwili PEGI jest stosowane w ponad 30 krajach, ale nie jest jedynym systemem oceniania gier, osobne istnieją między innymi w USA czy Australii.

RPG - (Role-Playing Game) to rozgrywka, w której gracz podejmuje decyzje, od których zależy dalszy rozwój wydarzeń. Postać (w którą wciela się grający) może rozwijać swoje umiejętności. Komputerowe wersje RPG są elektroniczną wersją gier rozgrywanych pierwotnie w gronie przyjaciół przy stole. W takiej formie jeden z uczestników zabawy pełnił rolę Mistrza gry. Jego zadaniem było opowiadanie o świecie i zdarzeniach w których brali udział pozostali uczestnicy rozgrywki. Pierwotna wersja RPG jest nazywana grą wyobraźni, bo toczy się w fikcyjnym świecie, istniejącym tylko w wyobraźni grających.

sandbox - jeden z typów projektowania gier komputerowych. Często mówi się o sandboxach jako osobnym gatunku gier, jednak stosunkowo otwarty świat - co jest tutaj warunkiem niezbędnym - jest implementowany w różnych odmianach, na przykład RPG, FPS czy action-adventure. Do właściwego gatunku danego tytułu dodajemy wtedy określenie sandbox - tak więc mówimy na przykład o tytule RPG, który jest sanboxem. W teorii sandbox to gra, w której uczestnik ma dowolność w kształtowaniu swojej przygody, integruje swoje działania z wykreowanym przez twórców światem na "otwartej" mapie, bez dodatkowego doczytywania kolejnych lokalizacji i bez tak zwanych "niewidzialnych ścian". Wolność działania w piaskownicy polega więc na nieliniowym - chociaż w ramach wyznaczonych przez programistów - eksplorowaniu środowiska gry, w którym twórcy przygotowali dla uczestnika szereg różnych aktywności, a on dostosowuje swoje działania do własnych preferencji. Jednak także w sandboxach można znaleźć niewidzialne ściany (to na przykład rzeka, gdy nasz bohater nie umie pływać), bo programiści nie są w stanie przewidzieć wszystkich zachowań gracza. Kunszt zespołu tworzącego sandboxa polega więc na takim zaprojektowaniu planszy, aby uczestnik zabawy nie odczuł ograniczeń, jakie są w grze. Obecnie sandboxy zazwyczaj mają wątek główny, którego rozgrywanie gwarantuje odkrywanie kolejnych perypetii naszego bohatera, oraz bardzo dużo różnych zadań pobocznych, w których uczestnik nie musi jednak brać udziału. Chociaż nie oznacza to, że nie powinien. Dodatkowe aktywności są bowiem w sandboxach premiowane - na przykład punktami doświadczenia i przez to szybszym rozwojem postaci czy też gracz może, dajmy na to, znaleźć dodatkowe przedmioty i pieniądze, które ułatwią później kontynuowanie wątku głównego. Gry-piaskownice w teorii powinny pozwalać na nieliniowe, dowolne kształtowanie przygody swojego bohatera, więc w grach z wątkiem głównym fachowcy mówią raczej o "multilinearnej" rozgrywce, gdzie gracz porusza się na wielu ścieżkach o różnym stopniu zaawansowania - ale przygotowanych wcześniej przez twórców. Prawdziwymi, "nieliniowymi" sandboxami można za to nazwać takie gry z gatunku MMO, gdzie wielu uczestników grających przez internet dostaje do dyspozycji otwartą mapę bez określonej historii do przejścia. Wtedy to sami gracze decydują o tym, co i z kim przeżyją w wirtualnym świecie. Przykłady współczesnych sandboxów: seria GTA, Just Cause, inFamous, Saints Row, Assasins Creed, Red Dead Redeption, Skyrim, Minecraft i inne. shumpa - to nic innego jak skrót od "shoot'em-up". Czyli jest to gatunek gry komputerowej, chyba w ogóle jeden z pierwszych, jakie wymyślono. Przykład: chociażby Space Invaders, R-Type i setki innych. W skrócie można to opisać tak: mamy samolot/czołg/helikopter (czy cokolwiek innego strzelającego) który leci z prawej strony ekranu na lewą, bądź z dołu do góry i strzela do wszystkiego co wylatuje z różnych stron planszy. W klasycznym ujęciu bardzo trudne - jak na panujące obecnie standardy - wymagające niejednokrotnie nauczenia się gry na pamięć. Nie tak popularne jak zwłaszcza w latach osiemdziesiątym. Z najnowszych produkcji tego typu, warta polecenia jest dobrze oceniana gra Sine Mora.. slasher - nazwa tego gatunku gier wzięła swoją inspirację od branży filmowej, gdzie tym mianem określano rodzaj krwawych filmów grozy. Po angielsku "slash" oznacza ciąć. Gatunek wywodzi się od połączenia tak zwanych chodzonych bijatyk, nazywanych "beat'em up", gdzie sterujemy postacią idącą cały czas w prawą stronę ekranu i rozprawiającą się z kolejnymi hordami wrogów - oraz fighting game, czyli tytułów w których jeden bądź dwóch graczy mierzy się ze sobą na ograniczonej arenie. W slasherach mamy więc liniowe przechodzenie z lokacji do lokacji, oczywiście z wykorzystaniem możliwości graficznych kolejnych generacji konsol, oraz stosunkowo rozbudowany system walki, który nie polega, tak jak w grach typu "hack'n'slash", na wciskaniu jednego przycisku odpowiedzialnego za atak, lecz na stosowaniu licznych i często bardzo rozbudowanych kombinacji klawiszy. Odpowiadają one za poszczególne ciosy i tak zwane combosy czyli specjalne uderzenia zadające oponentom wiele obrażeń. Typowi przedstawiciele slasherów to seria Devil May Cry, God of War, Heavenly Sword czy Bayonetta.