Lotniczo-morska Bitwa o Midway uznawana jest za punkt zwrotny konfliktu na Pacyfiku podczas II wojny światowej. I właśnie luźne nawiązanie do tych wydarzeń jest tematem przewodnim gry 1942, którą na automatach w roku 1984 wydał Capcom.

Był to typ strzelanki z lataniem po ekranie w pionie, gdzie przeciwnicy atakowali z góry, a gracz widział dach swojego myśliwca Lockheed P-38 Lightning. Mnóstwo samolotów wroga, lawirowanie pomiędzy pociskami, power-upy i specjalny manewr obrotu maszyny, który pozwalał uniknąć trafienia.

Celem strzelanki 1942 było dotarcie do Tokio i zniszczenie japońskiej floty powietrznej, ale tak naprawdę chodziło po prostu o uzyskanie jak najlepszego wyniku. W końcu to gra prosto z salonu arcade. Przeciwników było kilku na krzyż, podobnie z tłami, a mimo to produkcja osiągnęła sukces.

Gra trafiła na kilka mniej i bardziej znanych platform - od MSX-a, przez NES-a - gdzie sprzedało mi milion kopii, na popularnym w Polsce Commodore 64 kończąc. Był to początek serii 19XX, którą Capcom po latach wydawał także na różnego rodzaju składankach dostępnych na konsolach.

Niewiele sztuk walk miało swoje dedykowane gry, ale jedną z nich jest kick boxing. W roku 1990 mówiono o realizmie, ale bądźmy poważni, to była zręcznościówka pełną gębą. Kto zagrał w Panza Kick Boxing, zapamiętał tę grę na lata. Niestety, wielkiej kariery nie zrobiła.

Drogę ku sławie na ringu w pojedynkach 1 na 1 rozpoczynało się od ustalenia siły, wytrzymałości i kondycji zawodnika oraz wyboru zestawu ciosów z aż 55 dostępnych. Przed walkami można było trenować i podnosić parametry, ale trzeba było uważać. Porażka na ringu oznaczała ich obniżenie. Celem gry było zwycięstwo w turnieju mistrzów sztuk walki i zdobycie tytułu "The best of the best".

Wersja na konsolę Sega Mega Drive jest jedną z nielicznych, która oferuje obsługę kontrolera ruchu Sega Activator. Jest to leżące na podłodze urządzenie, dzięki któremu można było sterować ruchami własnego ciała. Niedokładne i drogie.

Pokazująca czysto techniczną stronę sztuki walki gra Panza Kick Boxing wyszła na PC, popularną w Polsce Amigę, SNES-a, czy nawet Game Boy'a. Ciekawostka, w Ameryce całkowicie zmieniono tytuł tej bijatyki i nie pada w nim słowo kick boxing tylko... karate.

Serii komiksów Kajko i Kokosz Janusza Christy, przedstawiać nikomu nie trzeba. Na ich podstawie powstał ostatnio animowany serial, a wiele lat temu - w 1994 roku - sympatyczna dwójka zadebiutowała na komputerze Amiga.

Gra studia Seven Stars była typową przygodówką point'n'click, opisującą perypetie bohaterów z albumu "Kajko i Kokosz w krainie borostworów". Były w niej zawarte także fragmenty innych komiksowych zeszytów, w tym m.in. "Szkoły latania".

Graficznie był to majstersztyk, bo przy tworzeniu gry brał udział sam autor - Janusz Christa, który stworzył rysunki kilku plansz. Problem w tym, że gra miała sporo wad znanych temu gatunkowi, od szukania po omacku przejść, po nielogiczne łączenie przedmiotów.

24 lata temu na pierwszym PlayStation pojawiła się gra, która przez lata była wyznacznikiem jakości wyścigów samochodowych. Należące do Sony studio Polyphony Digital po 5 latach produkcji stworzyło grę Gran Turismo.

Produkcja oferowała dwa tryby zabawy: arcade oraz tryb symulacyjny, i to właśnie ten drugi wywołał zachwyt u milionów graczy i recenzentów. Gwarantował kilkadziesiąt godzin wąchania spalin i zapachu palonej gumy, a wszystko to w fantastycznej - jak na tamte czasy - oprawie graficznej.

Zdobywanie kolejnych licencji kierowcy wyścigowego, kupowanie i tuningowanie licencjonowanych samochodów, których było grubo powyżej stu i jazda na świetnie zaprojektowanych 11 trasach. Było tak dobrze, że średnia ocen wyniosła kosmiczne 9,5/10.

Ms. Pac-Man to nieautoryzowany sequel do gry Pac-Man, wydany rok później od pierwowzoru. Firma Midway nie miała problemu z wykonaniem kopii wielkiego hitu, zmieniając tylko wygląd plansz i wprowadzając żeńską wersję bohatera.

Nawet zasady gry zostały identyczne jak w oryginale. Postać w kształcie pizzy bez jednego kawałka musi zjadać kropki rozmieszczone na planszy. Oczywiście musi także unikać złapania przez duchy, a te można pożerać po zebraniu specjalnej kropki.

Krytycy docenili Ms. Pac-Man, zwracając uwagę m.in. na ulepszenie oryginalnej rozgrywki. Automatycznie gra stała się jedną z najlepszych amerykańskich gier arcade wszechczasów.

W ciągu 6 lat sprzedało się 125 tysięcy automatów, tytuł zebrał sporo nagród, a co za tym idzie, produkcja trafiła na wiele platform, powstały kolejne sequele i przeróbki. Mimo to, dla wielu graczy była to po prostu kopia genialnego, oryginalnego Pac-Mana.

Pod koniec roku 1989 w amerykańskich salonach pojawił się automat, będący kolejną wariacją kultowej gry Tetris. Produkcja Blockout zdobyła sporą popularność, a odpowiadało za nią polskie studio California Dreams.

Za sukcesem stał oryginalny pomysł, różniący się od wielu powstających klonów. Wyobraźcie sobie kwadratowy komin, do którego zaglądacie od góry. Następnie wrzucacie znane z Tetrisa klocki tak, by wypełnić warstwę, która wtedy oczywiście znikała. A wszystko to w trójwymiarowej przestrzeni, dzięki której klocki można obracać aż w trzech płaszczyznach.

Blockout wprowadzał też inne niż standardowe kształty, a gra oferowała zabawę także dla dwóch osób równocześnie. Gdy jeden z graczy układał warstwę - tu nazwaną "twarzą", ta znikała i pojawiała się u konkurenta.

Automat w roku 1990 znalazł się w zestawieniu dziesięciu najpopularniejszych w Japonii, a za sukcesem szły kolejne porty. Jest prawdopodobnie jedyną polską grą, która trafiła na konsolę SEGA Mega Drive. Rodzimi gracze bawili się Blockoutem głównie na pecetach, Commodore 64 czy Amidze, a finalnie gra wyszła na większości popularnych w tamtych czasach platformach.

To nie była pierwsza strategia czasu rzeczywistego, ale podniosła poprzeczkę dla całego gatunku i ustanowiła standardy na nadchodzące lata. W 1992 roku Westwood Studios stworzyło grę Dune II.

Co więcej, produkcja była oparta na kultowej powieści Franka Herberta o tym samym tytule oraz filmie Davida Lyncha, więc poprzeczka była zawieszona bardzo wysoko. Ale udało się, bo Dune II oferowała równowagę pomiędzy taktyczną głębią a innowacjami.

Akcja gry dzieje się na pustynnej planecie Diuna, gdzie trzy rody walczą o panowanie, a tak naprawdę jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o... najcenniejszy surowiec we wszechświecie – "przyprawę" zwany też "melanżem".

W grze wybieramy ród i w 19 misjach robimy to samo - budujemy bazę, pozyskujemy surowiec, produkujemy jednostki i atakujemy przeciwnika. W kilku misjach wrogów jest więcej niż jeden, co ma znaczenie w obronie własnej bazy.

Na początku lat 90-tych to była prawdziwa rewolucja. Bijatyka "jeden na jednego" wykorzystywała nową wtedy technologię, postaci walczyły w środowisku 3D, postaci na ekranie były stworzone z wielokątów.

Virtua Fighter podbił automaty arcade w 1993 roku, a już rok później doczekał się konwersji na konsolę Sega Saturn. Według internetowych źródeł, sprzedana sztuka sprzętu równała się sprzedanej kopii gry. Dzisiaj byśmy chyba powiedzieli, że to był prawdziwy "system seller".

Bo też na ekranie telewizora w domu produkcja prezentowała się niemal tak dobrze jak na automatach w salonach. Virtua Fighter, co mieli przyznać twórcy z Sony, miał być wielką inspiracją do powstania konsoli PlayStation.

Nie ma gracza, który nie słyszał o Cywilizacji. W końcu stworzona przez Sida Meiera w 1991 roku gra, jest uważana za jedną z najważniejszych strategii w historii branży.

Prowadzi gracza od czasów pierwotnych rolników kilka tysięcy lat przed naszą erą, po przyszłość i zasiedlanie odległej planety w odległym kładzie słonecznym, co stanowi finał gry. Oczywiście można też wcześniej podbić cały świat.

Cywilizacja, jak przystało na strategię 4X, dawała olbrzymie możliwości wpływania na losy świata. Rozwój technologii, szpiegostwo, cuda świata, dyplomacja, handel, toczenie wojen, zmiana form ustrojowych. Rozbudowanie gry wręcz onieśmielało.

I nie dziwi olbrzymi sukces, ponad 1,5 miliona sprzedanych kopii, wysokie oceny, porty na wiele platform i liczne kontynuacje (ostatnia, szósta, w 2016 roku). Nie dziwi więc, że dziennik The New York Times nazwał Cywilizację jedną z 10. najważniejszych gier w historii. I my się pod tym podpisujemy.

W roku 1993 na Amigę wyszła produkcja, która zbierała fantastyczne oceny, a sprzedaż szła w setkach tysięcy kopii. The Settlers na zawsze zmieniło podejście graczy do strategiczno-ekonomicznych i było początkiem wspaniałej serii.

Wtedy każdy chciał się w cielić możnowładcę państwa feudalnego i wydawać polecenia obywatelom, którzy ramię w ramię, bez marudzenia, pracowali i rozwijali średniowieczne osady, ku chwale królestwa oczywiście.

Gracz musiał zarządzać surowcami, żywnością, stawiać kolejne produkcyjne budynki, warsztaty czy kopalnie, ale także rozwijać sieć dróg. Było ponad 20 budynków i profesji, a także i wojsko, potrzebne do obrony i ataku, choć walka odbywała się automatycznie.