Marek Biliński znany przed wszystkim jako solista muzyki elektronicznej, rozpoczął grę na fortepianie pod okiem ojca. W podstawowej szkole muzycznej w Poznaniu uczył się na skrzypcach. Później zgłębiał tajniki gry na klarnecie, perkusji, gitarze basowej oraz na kontrabasie, który na długie lata stał się jego głównym instrumentem. W Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu studiował u prof. Joachima Marczyńskiego w klasie kontrabasu, którą ukończył z wynikiem bardzo dobrym.

W trakcie nauki w poznańskiej uczelni zaczął grać muzykę jazzową i rockową. Interesował się ponadto wykorzystaniem instrumentów elektronicznych w muzyce, czego wynikiem było powstanie zespołu „Heam”, grającego kompozycje w nurcie brzmień grupy „SBB”. W latach osiemdziesiątych współtworzył zespół „Bank”, w którym grał na instrumentach klawiszowych. Popularność solową zdobył bestsellerowym albumem „Ogród Króla Świtu” oraz wideoklipem „Ucieczka z Tropiku” uznanym w 1984 roku za najlepszy klip w Polsce. W tym czasie miał już na swoim koncie kolejną „złotą płytę” oraz szereg koncertów w kraju i m.in. w Berlinie, Bremie, Hamburgu, Kuwejcie, Moskwie i Pradze, zaś w plebiscytach na najpopularniejszego instrumentalistę przez pięć kolejnych lat (1981-1985) zajmował pierwsze miejsce.

Lata 1986-1990 spędził w Kuwejcie jako wykładowca w Akademii Muzycznej. Okres ten zaowocował kompozycjami z wpływami muzyki arabskiej. Z powstałych w tamtym okresie, w Polsce najbardziej znana była fantazja symfoniczna „Twarze Pustyni”. Utwór ten miał uświetnić obchody 30-lecia niepodległości Kuwejtu, lecz agresja Iraku uniemożliwiła realizację tego przedsięwzięcia. Po wojnie w Zatoce Perskiej „Twarze Pustyni” wraz z diaporamą fotografika Jacka Woźniaka, reprezentowały Kuwejt na Światowej Wystawie EXPO’92 w Sewilli.

Jego muzyka pojawiła się w filmach kinowych i telewizyjnych, m.in. „Przyjaciel wesołego diabła” i „Bliskie spotkania z wesołym diabłem”, jak również w popularnym teleturnieju „Koło Fortuny”, Gali wręczenia nagród Polskiego Przemysłu Fonograficznego – „Fryderyk" 1996 i 1997 oraz na płytach wydanych w kraju i na świecie, głównie w USA. Inspiracją baletu „Dziecko Słońca” wystawionego w Teatrze Wielkim w Poznaniu w choreografii Ewy Wycichowskiej, była płyta Bilińskiego „Dziecko Słońca”. W 1998 roku w Filharmonii Narodowej w Warszawie na koncercie z okazji 30-lecia pracy artystycznej Agnieszki Duczmal i jej Orkiestry „Amadeus” wykonano po raz pierwszy kompozycję Bilińskiego pt. „Refleksje I-IV” na orkiestrę kameralną i perkusję. Utwór spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem, a w dniu premiery „Refleksje” były już wydane na płycie kompaktowej.

Marek Biliński jako jeden z pierwszych w Polsce i w tej części Europy, idąc śladami Jeana Michela Jarre'a, wykonał na początku lat dziewięćdziesiątych wielkie plenerowe koncerty muzyki i światła, które do dziś prezentuje z ogromnym powodzeniem.

Pod koniec 2017 roku został wydany dwupłytowy album DVD i CD pt. „Life Is Music” z koncertu w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie, który odbył się 11 listopada 2015 roku. Po raz pierwszy w historii artysty, cały koncert był przesyłany na żywo dzięki transmisji strumieniowej na kanale YouTube. Management artysty z sukcesem udostępnił fanom Bilińskiego całą jego płytotekę na najważniejszych muzycznych platformach cyfrowych. Fakt ten docenił japoński pisarz Hiroaki Shikata, który opublikował okładki w swojej książce wydanej w Japonii pt. „Eastechno”.

Szczeciński koncert z 2015 roku będzie transmitowany w niedzielę od godziny 19 na kanałach YouTube i Facebook Filharmonii w Szczecinie.