Dyrekcja dowiedziała się o nim przypadkiem. Miał bezwładne, przykurczone dłonie i nogi. Od czasu rozpoczęcia rehabilitacji sam może zjeść jogurt czy namalować obrazek, zaczął ruszać rękami. Choć nigdy już nie będzie chodził, teraz podjął walkę, by chociaż poruszać nogami.

Przemek jeździ na rehabilitację kilka razy w tygodniu. - Zmiany są ogromne - mówi mama chłopca. - Więcej porusza się na łóżku. Potrafi sam przewrócić się na łóżku. Więcej operuje rękami, dużo mówi.

- Sam potrafię zjeść jogurt - podkreśla Przemek.

- Rehabilitacja Przemka powinna rozpocząć się 20 lat temu - mówi Dorota Hornowska ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Policach, którego podopiecznym jest Przemek. - Przyjechał na wózku, a nogi miał podparte deską. Byliśmy w szoku. Przez 25 lat nie widziałam dziecka na wózku w takim stanie. W tak zaawansowanym wieku wszystko jest już skostniałe, dlatego cudów i tak nie zdziałamy.

Mama Przemka żałuje, że wcześniej nie trafiła do ośrodka - jak tłumaczy, to z niewiedzy. - Zrobiłabym wszystko, ale nie wiedziałam gdzie uderzyć. Bardzo żałuję, bo może byłby bardziej sprawny - mówi pani Bernadetta.

Ośrodek w Policach to placówka państwowa. Rodzice nie płacą za rehabilitację dzieci. Aby dostać się do ośrodka, podopieczni w wieku od 6. do 24. roku życia muszą mieć orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z poradni psychologiczno-pedagogicznej oraz skierowanie z urzędu miasta.

Placówka w Policach istnieje od przeszło pół wieku. Uczy się tam prawie 250 dzieci.