Książę aktem lokacji sankcjonował prawa, które to obowiązywały już od jakiegoś czasu - mówi przewodnik miejski Tomasz Wieczorek.

- Szczecin był tzw. republiką kupiecką. Tu stałe osadnictwo datuje się tam mniej więcej na przełom VI i VII wieku. Czyli licząc stuleciami, jest to ponad 1000 lat wstecz - mówi Wieczorek.

Szacuje się, że miasto zamieszkiwało około 3 tysięcy osób i mówiło się tu kilkoma językami - kontynuuje przewodnik miejski.

- Niewątpliwie mamy do czynienia z taką tkanką społeczną, która miesza i słowiańskich osadników i również ludność napływającą z terenu dzisiejszych Niemiec. Z tego powstaje taki ciekawy miks językowy, który do dzisiaj się uchował chociażby w języku słowińskim czy kaszubskim - mówi Tomasz Wieczorek.

Nawet nabożeństwa w mieście odbywały się w różnych językach, po kaszubsku modlono się w dzisiejszym kościele Piotra i Pawła, a po germańsku w katedrze u świętego Jakuba.

Sam dokument lokacji Szczecina nie dotrwał do naszych czasów. Znamy jego treść z kopi z 1293 roku, kiedy to książę Bogusław IV potwierdził lokację miasta na prawie niemieckim. Dokument przechowywany jest w Archiwum Państwowym w Szczecinie.