Osoby, które znalazły się na listach deportacyjnych wyciągano z domów, pozwalając im zabrać tylko to co było pod ręką. Do bydlęcych wagonów sowieccy oprawcy pędzili całe rodziny.

- Miałam 7 lat, gdy przyszli po nas w nocy i wywieźli nas aż do Tomska - opowiadała Polskiemu Radiu mieszkanka ziemi grodzieńskiej Maria Taraszczyk.

Zesłańcy mieszkali w ziemiankach lub drewnianych barakach. Umierali z zimna, głodu i chorób.

- Było bardzo zimno, nie mieliśmy co jeść i musieliśmy ciężko pracować - wspominała Janina Wieliczko z Grodna.

Pierwszy transport z polskimi zesłańcami dotarł wiosną 1940 roku do miejscowości Baruczycha w obwodzie archangielskim. Miejscowy myśliwy - Sława twierdzi, że w głębi tajgi można odnaleźć spróchniałe baraki i mogiły polskich zesłańców.

Według szacunków Stowarzyszenia Sybiraków, w latach 1940-1941 w głąb ZSRR wywieziono prawie 1,3 miliona Polaków. Część z nich nigdy nie wróciła do domów.