Na 16 planszach zaprezentowano historię powstania jednego z najważniejszych środowisk antykomunistycznej opozycji. Ekspozycja prezentuje wystąpienia studentów w obronie podstawowych praw i wolności łamanych w PRL.

W Szczecinie SKS powstał 10 maja 1978. Studenci Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Akademii Rolniczej, Politechniki Szczecińskiej i Pomorskiej Akademii Medycznej podpisali deklarację założycielską pierwszej niezależnej od komunistycznej władzy organizacji młodzieżowej. Wśród nich byli Elżbieta Czuma, Jacek Zakrzewski, Wojciech Klukowski, Dariusz Rawicki i Elżbieta Rynasiewicz. W deklaracji żądali zaprzestania prześladowania studentów przez Służbę Bezpieczeństwa, wolności wypowiedzi i wyznania, a także utworzenia niezależnego samorządu studenckiego.

Był to ostatni z SKS-ów jaki zawiązał się w Polsce. Pierwszy powstał w Krakowie po zamordowaniu przez SB studenta UJ Stanisława Pyjasa, kolejne utworzono Warszawie, Gdańsku i Wrocławiu. Na tle pozostałych był wyjątkowy pod wieloma względami. Powstał w niezbyt silnym ośrodku akademickim, w środowisku skupionym wokół ojca Huberta Czumy, jezuity otwarcie wspierającego w PRL-u studentów organizujących działalność opozycyjną.

Założyciele SKS zostali relegowani z uczelni, wylecieli też ci, którzy z organizacją nie mieli nic wspólnego, a byli ich przyjaciółmi czy współlokatorami z akademika. Za to bunt zapłacili wysoko - musieli rozpoczynać studia w innych miastach, nie mogli znaleźć pracy, a esbecy bardzo długo deptali im po piętach.