17. września jest symbolicznym dniem pamięci masowych wywózek Polaków, rozpoczętych w lutym 1940 r. przez NKWD na dawnych kresach II Rzeczpospolitej. W uroczystościach uczestniczyły rodziny, pielęgnujące pamięć o tragicznych losie swoich bliskich pozostałych na Wschodzie.

Zamieszkały w Stargardzie Leon Sobociński podkreśla, że każdego roku maleje grono świadków, którzy doświadczyli koszmaru Sybiru.

- Ale trzeba cały czas o tym mówić. Duża część mojej rodziny została wywieziona, w tym mama. Tam na tej ziemi został mój brat, została moja babcia. To jest takie piętno bolesne. Nie można zapomnieć o czymś takim - tłumaczy Sobociński.

Helenę Podlewską wywieziono ze Lwowa z całą rodziną.

- Na podłodze spaliśmy. Ja byłam w domu dziecka. Miałam 2 lata i 8 miesięcy. Tak nas tam bardzo pielęgnowano, że weszki z głowy nam leciały. Rodzice zmarli, więc nas było sióstr i dwóch braci. Dzieci wróciły, a rodzice, niestety, tam tylko pył został - wspomina Podlewska.

Wspomnienia i świadectwa Sybiraków archiwizuje stargardzkie Muzeum, pielęgnując pamięć o historii zesłańców, których w mieście pozostało niewielu.