19 września 2021 roku zmarł Jerzy Targalski - historyk, doktor nauk humanistycznych, politolog, publicysta, komentator, a także działacz opozycyjny w okresie PRL.
Autor głośnej serii publikacji "Resortowe Dzieci". Wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego. Były członek zarządu Polskiego Radia. W 2020 roku został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Naukowo Jerzy Targalski zajmował się problematyką przemian ustrojowych w Europie Środkowej i Wschodniej na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, a zwłaszcza rolą, jaką w tych przemianach odegrały służby specjalne.
Wielokrotnie zwracał uwagę na zagrożenia wynikające ze zbyt dużej roli funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa oraz Wojskowych Służb Informacyjnych i ich tajnych współpracowników w życiu politycznym i gospodarczym Polski po transformacji ustrojowej w 1989 roku. Był zwolennikiem lustracji i dekomunizacji.
W 1976 roku ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, a rok później studia w zakresie filologii starożytnego Wschodu w Instytucie Orientalistycznym UW. Następnie był studentem studium doktoranckiego w Instytucie Historycznym UW.
W latach 1980-1981 pracował naukowo w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień doktora nauk historycznych uzyskał w 2007 na Akademii Humanistycznej w Pułtusku.
W latach 1968-1976 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej i Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. Od 1974 do 1979 był członkiem PZPR.
W tym czasie, od 1976 roku, współpracował z Komitetem Obrony Robotników, uczestniczył w zbiórce pieniędzy dla osób represjonowanych, był kolporterem niezależnych pism, od 1977 roku współpracował z "Głosem" i Wydawnictwem "Krąg". Brał udział w zakładaniu czasopism "Niepodległość" oraz "Obóz". Używał pseudonimu Józef Darski.
Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się i do 1983 roku działał w podziemiu. Następnie do 1997 roku przebywał na emigracji we Francji. Współpracował z "Kontaktem" i paryską "Kulturą".
W latach 1987-1988 był współpracownikiem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, dla której pisał audycje "U naszych sąsiadów". Od 1978 do 1989 roku był inwigilowany przez SB.
Po powrocie z emigracji, w latach 1998-2000, pełnił funkcję dyrektora i redaktora naczelnego PAI-Pressu, a w okresie 2000-2001 - dyrektora PAI-Internet. Od 2004 do 2006 roku był właścicielem portalu internetowego.
W 2006 został wybrany do Zarządu Polskiego Radia SA, był wiceprezesem Polskiego Radia. W 2009 roku odwołano go ze stanowiska.
Współpracował z "Gazetą Polską" i był częstym gościem na antenie Telewizji Republika, tam też publikowane były jego felietony. Pojawiał się także jako komentator w TVP Info.
Ponadto prowadził ćwiczenia w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Był współtwórcą portalu internetowego ABCnet i Fundacji Orientacja.
Jerzy Targalski był autorem wielu publikacji, między innymi książek "Resortowe dzieci", opisujących komunistyczne powiązania ludzi mediów, polityków i biznesmenów, wydanych przez wydawnictwo Fronda. Wraz ze współautorami publikacji "Resortowe dzieci. Służby" otrzymał ex aequo Główną Nagrodę Wolności Słowa za rok 2015, przyznaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich.
Naukowo Jerzy Targalski zajmował się problematyką przemian ustrojowych w Europie Środkowej i Wschodniej na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, a zwłaszcza rolą, jaką w tych przemianach odegrały służby specjalne.
Wielokrotnie zwracał uwagę na zagrożenia wynikające ze zbyt dużej roli funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa oraz Wojskowych Służb Informacyjnych i ich tajnych współpracowników w życiu politycznym i gospodarczym Polski po transformacji ustrojowej w 1989 roku. Był zwolennikiem lustracji i dekomunizacji.
W 1976 roku ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, a rok później studia w zakresie filologii starożytnego Wschodu w Instytucie Orientalistycznym UW. Następnie był studentem studium doktoranckiego w Instytucie Historycznym UW.
W latach 1980-1981 pracował naukowo w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień doktora nauk historycznych uzyskał w 2007 na Akademii Humanistycznej w Pułtusku.
W latach 1968-1976 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej i Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. Od 1974 do 1979 był członkiem PZPR.
W tym czasie, od 1976 roku, współpracował z Komitetem Obrony Robotników, uczestniczył w zbiórce pieniędzy dla osób represjonowanych, był kolporterem niezależnych pism, od 1977 roku współpracował z "Głosem" i Wydawnictwem "Krąg". Brał udział w zakładaniu czasopism "Niepodległość" oraz "Obóz". Używał pseudonimu Józef Darski.
Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się i do 1983 roku działał w podziemiu. Następnie do 1997 roku przebywał na emigracji we Francji. Współpracował z "Kontaktem" i paryską "Kulturą".
W latach 1987-1988 był współpracownikiem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, dla której pisał audycje "U naszych sąsiadów". Od 1978 do 1989 roku był inwigilowany przez SB.
Po powrocie z emigracji, w latach 1998-2000, pełnił funkcję dyrektora i redaktora naczelnego PAI-Pressu, a w okresie 2000-2001 - dyrektora PAI-Internet. Od 2004 do 2006 roku był właścicielem portalu internetowego.
W 2006 został wybrany do Zarządu Polskiego Radia SA, był wiceprezesem Polskiego Radia. W 2009 roku odwołano go ze stanowiska.
Współpracował z "Gazetą Polską" i był częstym gościem na antenie Telewizji Republika, tam też publikowane były jego felietony. Pojawiał się także jako komentator w TVP Info.
Ponadto prowadził ćwiczenia w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Był współtwórcą portalu internetowego ABCnet i Fundacji Orientacja.
Jerzy Targalski był autorem wielu publikacji, między innymi książek "Resortowe dzieci", opisujących komunistyczne powiązania ludzi mediów, polityków i biznesmenów, wydanych przez wydawnictwo Fronda. Wraz ze współautorami publikacji "Resortowe dzieci. Służby" otrzymał ex aequo Główną Nagrodę Wolności Słowa za rok 2015, przyznaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich.